سنجش کیفیت حیات

سابقه و هدف: کیفیت حیات (QOL) شرایطی است که خوب زیستن را امکان پذیر می سازد به نحوی که فرد در یک وضعیت مناسب جسمی، روانی و اجتماعی قادر به انجام فعالیت های روزمره باشد و بیمار نیز از کارآیی درمان، کنترل بیماری و یا بازتوانی احساس رضایت نماید. هدف از این مطالعه جمع بندی یافته های محققین درباره کیفیت حیات و کیفیت حیات وابسته به سلامت دهان است. بصورت معمولی کارآیی یک درمان با روشهای عینی مورد سنجش قرار می گیرد در حالی که در طب نوین دید و نگرش بیمار نسبت به درمان انجام شده به شدت مورد توجه واقع شده و همین امر باعث تغییر مشی کلی در بررسی کارآیی درمان از روشهای عینی به سمت روشهای مبتنی بر کیفیت حیات گردیده که بیانگر سلامت عمومی، جسمانی، ادراکی، احساسی، عملکردی و اجتماعی بیمار است و در واقع مقایسه ای بین قابلیتهای زیستی بیمار با یک فرد سالم، می باشد. وضعیت سلامت دهانی بصورت سنتی از طریق ارزیابی شاخصهای بالینی که تنها بیانگر وضعیت جسمی فرد هستند مورد سنجش قرار می گیرد. برای مثال وضعیت دندانی از طریق شاخص DMF سنجیده می شود، این شاخص همانند دیگر شاخصهای سلامتی بر مدلهایی که بر سیر بیولوژیک و پاتولوژیک بیماری تاکید دارند استوار است و تنها بیانگر قضاوت یک دندانپزشک از وضعیت سلامتی دهانی – دندانی فرد می باشد. در حالی که یک ارزیابی صحیح و جامع علاوه بر شاخصهای بالینی باید شامل شاخصهای روحی – روانی، اجتماعی و رفتار سنجی فرد در حفظ سلامت دهان و دندان و بسیاری شاخص های جانبی دیگر باشد.نتیجه گیری: با توجه به جمع بندی نتایج تحقیقات، سلامت دهانی و کیفیت حیات دارای اثرات همکنشی است.